Ako je jutros svanulo | Miljenko Jergović

Toka, Džeka, Krka, ulice su, strmi sokaci negdje pod nebom, za koje se znalo samo iz priče. Reklo bi se Toka – Džeka, i to bi onda značilo nigdje. Tamo gore ispod Trebevića, gdje živ čovjek nije stupio nogom. Bivalo se na Trebeviću, bivalo se u dolini, ali ono između ostajalo je tajna. I to vrlo neobična tajna, jer se taj nedosegnuti, nedopješačeni i neosvojeni dio Sarajeva vidio golim okom, odakle god s desne strane Miljacke na njega gledali. Toka, Džeka, Krka; ta davna šamanska formula u govoru ljudi iz doline, branila ih je od velike hodnje, štrapaca i uspinjanja. Toka, Džeka, Krka; nikad nismo bili gore.